Naukowcom udało się obniżyć poziom „złego” cholesterolu o prawie połowę, stosując terapię skojarzoną z nowym lekiem.

Najnowsze badania lekarzy z Cleveland Clinic ujawniły, że połączenie nowego leku, obicetrapibu, z powszechnie stosowanym lekiem, ezetimibem, obniża poziom cholesterolu LDL o 48,6 procent w ciągu prawie trzech miesięcy, co daje skuteczniejsze rezultaty niż stosowanie każdego z tych leków osobno.

Wyniki badania klinicznego fazy III zostały niedawno zaprezentowane na sesji naukowej w ramach dorocznego spotkania Europejskiego Towarzystwa Miażdżycowego w Glasgow w Szkocji i jednocześnie opublikowane w czasopiśmie The Lancet.

Nadmierny poziom cholesterolu LDL (często nazywanego „złym” cholesterolem) może prowadzić do miażdżycy, czyli gromadzenia się blaszek miażdżycowych na ścianach tętnic, co zwiększa ryzyko zawału serca lub udaru mózgu. Pacjenci, u których występuje ta choroba lub u których ryzyko jej wystąpienia jest wysokie, mogą zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych poprzez obniżenie poziomu cholesterolu LDL.

„Pomimo stosowania statyn i innych terapii bez użycia statyn, wielu pacjentów z grupy wysokiego ryzyka chorób serca lub już chorych na serce nie osiąga docelowych wartości cholesterolu LDL” – mówi dr Ashish Sarraju, główny autor i kardiolog zajmujący się profilaktyką w Cleveland Clinic. „Ta terapia łączona pomaga pacjentom, którzy są w grupie wysokiego ryzyka i potrzebują dodatkowej pomocy w obniżeniu poziomu cholesterolu i zwiększeniu szans na osiągnięcie swoich celów”.

Istnieje wiele czynników, które mogą prowadzić do wysokiego poziomu LDL, m.in. nieodpowiednia dieta, nadwaga, palenie tytoniu i podeszły wiek. Jednakże innych czynników, np. czynników genetycznych, nie da się zmienić. Dla niektórych osób zmiana stylu życia może być korzystna, ale dla wielu innych konieczne okazuje się leczenie farmakologiczne. Niektóre wymagają nawet wielokrotnych terapii obniżających poziom lipidów.

W tym wieloośrodkowym badaniu klinicznym naukowcy przebadali 407 pacjentów, u których poziom cholesterolu LDL przekraczał 70 mg/dl, pomimo stosowania maksymalnej terapii obniżającej poziom lipidów, która w większości przypadków obejmowała statyny. Pacjentów przydzielono losowo do leczenia skojarzonego obicetrapibem i ezetimibem w stałej dawce, w monoterapii lub w połączeniu z placebo.

Po 84 dniach leczenia terapia stałą dawką spowodowała obniżenie poziomu cholesterolu LDL o 48,6% w porównaniu z samym placebo. W przypadku monoterapii obicetrapibem poziom cholesterolu LDL zmniejszył się o 31,7% w porównaniu z placebo. Ogólnie rzecz biorąc, wszystkie metody leczenia były dobrze tolerowane.

„Wyniki te potwierdzają potencjał stosowania tej kombinacji stałych dawek w leczeniu często trudnej do leczenia populacji pacjentów” – powiedział dr Steven Nissen, starszy autor i dyrektor naukowy Cleveland Clinic Heart, Vascular & Thoracic Institute. „Jeśli zostanie to zatwierdzone przez organy regulacyjne, może to umożliwić pacjentom wysokiego ryzyka, którzy potrzebują dodatkowego obniżenia poziomu cholesterolu LDL, zwiększenie szans na osiągnięcie swoich celów”.

Cholesterol nie składa się wyłącznie z tłuszczów. Jego obecność to cichy duch, który może dotknąć zarówno młodych, jak i starych, mężczyzn i kobiety, a nawet prowadzących siedzący tryb życia sportowców i kadrę zarządzającą. I nie należy nim pogardzać. Dlatego pierwszą radą specjalistów, gdy dowiesz się, że masz wysoki poziom cholesterolu, jest to, aby się nie martwić, ale też nie zapomnieć o problemie.

Cholesterol sam w sobie nie jest zły. Wręcz przeciwnie, jest to pierwiastek niezbędny, ponieważ odpowiada za transport tłuszczu jako źródła energii do naczyń krwionośnych, gdzie nie może on podróżować samodzielnie. Około 80 procent tego pierwiastka wytwarza wątroba, a jedynie pozostałe 20 procent jest przyjmowane wraz z pożywieniem.

Ale pełni również inne funkcje: pomaga w tworzeniu niektórych komórek i hormonów steroidowych, odgrywa rolę w tworzeniu tkanki tłuszczowej, a nawet pomaga utrzymać temperaturę ciała.

Ogólnie rzecz biorąc, cholesterol jest substancją tłuszczową znajdującą się we krwi i dzieli się na dwa główne typy: cholesterol LDL (lipoproteiny o niskiej gęstości) lub „zły cholesterol” oraz cholesterol HDL (lipoproteiny o wysokiej gęstości) lub „dobry cholesterol”.

Według Kliniki Mayo, LDL uważany jest za szkodliwy, ponieważ może odkładać się w tętnicach i tworzyć blaszki miażdżycowe, które utrudniają przepływ krwi, zwiększając ryzyko chorób sercowo-naczyniowych. Z drugiej strony HDL pomaga eliminować nadmiar cholesterolu we krwi, co korzystnie wpływa na zdrowie układu sercowo-naczyniowego.

Jak w przypadku wszystkich substancji, jeśli występują w odpowiednich ilościach, nie powodują żadnych problemów, jednak w przypadku cholesterolu, jeśli jego obecność we krwi jest wysoka, pojawia się zjawisko znane jako hipercholesterolemia.

Wykazano na przykład, że osoby, u których poziom cholesterolu we krwi wynosi 240 mg/dl na 10 mililitrów krwi, mają dwukrotnie większe ryzyko wystąpienia zawału mięśnia sercowego niż osoby, u których poziom ten wynosi 200 mg/dl.

Dzieje się tak, ponieważ komórki nie są w stanie wchłonąć całego cholesterolu krążącego we krwi, a jego nadmiar może odkładać się na ścianach tętnic i przyczyniać się do ich postępującego zwężania, wywołując zjawisko znane jako miażdżyca.

Wykazano również, że jeśli osoba, u której w tętnicach gromadzi się cholesterol, zdecyduje się obniżyć i kontrolować poziom cholesterolu we krwi, może spowodować jego uwolnienie i wydalenie.

W tym kontekście warto przyjrzeć się prawidłowemu poziomowi cholesterolu we krwi: Prawidłowy poniżej 200 mg/dl; Normalny-wysoki: pomiędzy 200 a 240 mg/dl i wysoki powyżej 240 mg/dl.

Mówiąc prościej, poziom cholesterolu LDL powinien wynosić poniżej 100–140 mg/dl, a poziom HDL powyżej 35 mg/dl w przypadku mężczyzn i 40 mg/dl w przypadku kobiet.

Ważne jest, aby wiedzieć, że ponieważ te poziomy nie powodują żadnych objawów, można je wykryć wyłącznie za pomocą badania krwi.

Dziennikarz ds. środowiska i zdrowia